ارائه ی مدلی جدید برای پیش بینی محدوده ی آمورف شدن آلیاژهای فلزی در فرآیند آلیاژسازی مکانیکی

هدف این پژوهش پیش بینی تقریبی محدوده ی امکان ایجاد فاز آمورف در آلیاژهای مختلف با استفاده از فرآیند آلیاژسازی مکانیکی بوده و در این راستا ابتدا دو نوع مدل ساختاریِ نظم دامنه ی کوتاه و بی نظم برای فاز آمورف تشکیل شده در فرآیند، ارائه شد، نهایتاً نتیجه گرفته شد که ساختار با نظم دامنه ی کوتاه که شباهت زیادی به حالت مایع دارد، پایداری بیشتری دارد. بر این اساس انرژی آزاد گیبس فاز آمورف را محاسبه و سپس با مقایسه ی این انرژی محدوده ی پایداری فاز آمورف محاسبه شد. همچنین در جهت مقایسه ی انرژی آزاد گیبس فازهای آمورف و بلوری، منحنی های جدیدی به نام منحنی های دمای بحرانی با استفاده از داده های ترمودینامیکی نرم افزار ترموکلک، ابداع شد. غلظت کمینه ی شیشه ای شدن، با استفاده از مقادیر غلظت متناسب با دمای بحرانی در دمای اتاق تعیین شده و از طرفی مقایسه ی نتایج حاصل از این مدل با نتایج دیگر مدل ها و فرآیندهای تولید، دقّت این مدل را در تعیین غلظت کمینه ی شیشه ای شدن، دست کم در فرآیند آلیاژسازی مکانیکی تائید نمود. سپس در راستای تعیین زمان آسیاکاری لازم برای دستیابی به شیشه ی فلزی طی فرآیند آلیاژسازی مکانیکی، با بهره جویی از تکنیک پویایی سیستم که اثر همزمان هر پارامتر در دیگر پارامترها را لحاظ نموده و دقت محاسبات را افزایش می دهد، مدلی برای تعیین زمان فرآیند آسیاکاری بر اساس پارامترهای آسیاکاری، توسعه داده شد. زمان آسیاکاری محاسبه شده توسط مدل ضمن مقایسه با زمان آسیاکاری برای آزمون های عملی انجام شده ارزیابی شده و در نهایت امکان بسط مدل ترمودینامیکی برای آلیاژهای سه تایی مورد بررسی قرار گرفت.